Kendini bulmak

Koskoca hayatlar, uzun yıllar nasıl da değişiveriyor. Bazen tek bir günde, bazen uzun zamanlar içinde hiç fark edilmeden ansızın gibi, oysaki süzülen zamanla beraber yitiyor. Yaşanmışlıklar, sevinçler, paylaşımlar, tartışmalar, sarılmalar, sözler, sohbetler uzakta bir buluta dönüşüyor sanki; gökyüzüne bakıp bir şeylere benzetmeye çalıştığımız o bulutlara. Ne geçiyorsa aklımızdan onu resmediyoruz gökyüzüne ve dopdolu yaşanmışlıklar bir daha ulaşılamayacak bulutlara dönüşüveriyor sanki hiç ulaşılmamış ama hep varmış gibi. Elini uzattığında dokunabileceğin bir sen kalıyor sana, hoş tabi onu da kaybetmediysen. Kaybettiysen işte kendini de, kaybolur gibi oluyorsun anlamlandıramadığın belirsizliklerde. Bakmaya korkar oluyorsun oraya, halbuki cesaret edip baksan tam o belirsizliğin içinden çekip alacaksın kendini.

Kendine dönebilsen karşındakine bakmaktan kurutulacaksın ama sen hep kaşındakini düşünmekten kurtulmayı istiyorsun. YANLIŞ! Onu düşünmekten kurtulmayı değil (ki bunu söylerken bile onu düşünüyorsun), kendini bulmayı seçeceksin (bu amaçta sadece sen varsın).

Yıllar geçiyor evet ama geçen yıllar yaşanmışlıkları alıp gitmiyor, onlar sende sen nasıl anlamlandırıyorsan öyle kalıyor. Buna ister deneyim de, ister tecrübe, ister kazık, ister anı. Kelimeler yüklediğin anlamlarla varoluyorlar. Renk paleti gibi düşün; paletinde kırmızı, siyah, beyaz, mavi ve bir sürü renk daha var. Renkleri nasıl karıştırdığın, hangilerini birleştirdiğin, hangilerini kullandığın senin hayat senaryonu benimkinden, onunkinden ayırıyor. Hayat senin zihninde kurguladığın bir oyun. Şimdi diyeceksin ki;

- "Ama bazen bulutlar gerçekten o şekilde oluyor, kim baksa aynısını görüyor."

- "Ama bazen ben kurgulamadan bir şeyler yaşatıyor hayat."

DOĞRU!

Hayat hem zihnimizde kurguladığımız bir oyun, hem de kurgu dışı müdahale edemediğimiz getireleri olan bir senaryo. AMA; her iki yol da da yorumlamak bizim elimizde.

İlk seçenekte kendi isteğinle hareket edip hayatını çizdiğin yollar varken, ikinci seçenekte müdahale edemediğin hayatın getirileriyle dolu karşı konulamazların olduğu yolların var. Bu yolları değiştirmek onları nasıl yorumladığına bağlı. Kader deyip razı olmak değil, kaderi yoğurmaya çalışmak elinde olan (bakış açınla yorumlamak).

Hayatta senin, kader yollarında.

Sen görmeyi iste,

Görmeyi istediğin kendin olsun;

Böylece kendini bulabilir, başkalarını unutmaya çalışmazsın,

Böylece kendine geç kalmazsın,

Böylece özüne dönüşe geçersin.

Kendini sev.

Kendini gör.

Hayatı kendine değer kıl.

Hepimiz kimi zaman kendimizi yalnız, güçsüz ya da çıkmazda hissediyoruz unutma.

Sen görmek istersen iyiliği, kendini ve gücü tam içinde bulabilirsin. Yeter ki nasıl yapacağını bil.

Önce kendine iyi davran. Gerisi gelir.